İslamcı yazar yazısında konuşmayla ilgili bir surede geçen 'eşek'li ayetten örnek vermesi de dikkat çekti. Kuran’daki ‘Lokman’ isimli surede geçen 'Yürüyüşünü ayarla, böbürlenerek yürüme. Sesini alçalt, bağırma. Çünkü seslerin en hoşlanılmayanı, şüphesiz eşeğin sesidir.' şeklindeki ayete yer veren Oral, eşeğin bağırırken normal sesiyle anırdığını ve kontrolsüz edilemeyeceğini, din hizmeti verenin ise sesini kontrol etmesinin insan olmasının belirtisi olduğunu belirtti.
Oral’ın yazısından bazı bölümler şöyle:
'Vaizler, müezzinler ve imamların büyük çoğunluğu, ses yönetimini milletin aleyhine kullanarak eziyyet etmekten haz duyuyorlar. Genelde bu görevliler, vaazlarında, hitabetlerinde ve ezan okumalarında hiçbir kurala itibar etmiyor ve âvâzları çıkabildiği kadar bağırıyorlar. Bu da yetmiyor, mikrofonu ağızlarına dayıyorlar. Dışarıda olup bitenden tamamen habersiz ve dinleyen insanların etkileşimlerinden duyarsız olarak bağırabildikleri kadar bağırıyorlar. Uğruna canlarını vermekten çekinmeyen müslümanlar, ezan sesinden rahatsızdırlar.
Bu konuyu daha iyi anlayabilmek için Hazreti Lokman aleyhisselamı hatırlamak gerekiyor. Oğluna nasihatinin sonunda iki ahlâkî değere dikkat çekiyor; Yürüyüşünü ayarla, böbürlenerek yürüme. Sesini alçalt, bağırma. Çünkü seslerin en hoşlanılmayanı, şüphesiz eşeğin sesidir. (Lokman:31/19) Elbette bu ifadede eşeğe hakaret söz konusu değildir.
Çünkü o hayvan bağırırken doğal sesi ile anırır. Çünkü onun sesinin akordu yoktur ve yegâne notasız sestir. Ancak burada onun sesinin örnek gösterilmesinin ilginç bir sebebi vardır. O hayvanın sesi, kontrolsüz bir sestir. Bizi burada ilgilendiren de budur. Din hizmeti veren hizmetlinin her şeyde olduğu gibi seslerini de kontrol etmeleri insan olmalarının belirtisidir.'