Auschwitz toplama kampını düşünüyorum. Vagonlora namlu ucu gösterilerek bindirilen insanlar, çocuklar, ne olduğundan habersiz bir SS subayının yanında oyun oynayan köpek.
Daha gidemeden yolda ölenler, aklını kaybedenler, açlıktan bitap düşenler.
Mezbahayı düşünüyorum. Bacaklarından fırlatılarak kamyonete tıkıştırılan tavuklar, ölüme gittiğini anlayan, betona tırnaklarını geçiren inekler, koyunlar, köpekler, kediler...
Gözlerinden sel yağan bir inek, gaz odasında nefes almaya çalışan insan, ilaçtan can çekişen sinek, böcek. Ağlayan, inleyen , uluyan.
Kamyonetin önünü kesip kendilerine su veren insanların ellerini yalayan domuzlar...
Önce saçları tıraşlandı insanların, bir odaya ayrıldı, kıyafet yapımında satmak için, 7 ton. Derileri yüzüldü, kemikleri ayrıldı hayvanların, kıyafet, yemek olmak için. İnsanlara her gün bir tas çorba, fazlası yok, çorbada idrar söktürücü. Cesetleri dolgun olsun diye antibiyotik verilen hayvanlar ekmek sırası gibi sıraya sokulmuş, tek tek boğazları kesiliyor.
Toplama kampının hastanesine girmekten korkanlar. Biliyor, girerse çıkamayacak. Biliyor, girerse deneyde kaybedecek uzvunu. Denizde yemek arayan balık, aç.
Bilmiyor, yardım değil insan oltası. Bilmiyor ki nefes alamayacak, ağzı açık, gözleri yerinden fırlamış, alacaklar canını. Bilimadamının kafesine konan fare, bilmiyor. Kampın genelevinde az, çok az daha iyi beslenen kadınlar. Sonları kaçınılmaz. Zorla çalıştırılan insanlar, sırtına yük bindirilen, sürekli erklerin tecavüzüne uğrayan eşekler.
Maymunlar, insan elbisesi giydirilmiş, ruj sürülmüş.
Sovyetler gelip Auschwitz kurbanı insanları kurtardığında, Auschwitz hayvanat bahçesindeki kurban hayvanları bıraktılar. Kamuoyuna bildirdiler; savaş bitti, kurtulduk. Kamuoyuna bildiriyorum; Dünya üzerinde tek bir tane hayvan esirse savaş sürecek, kurtuluş yok.