İnsanat bahçesi! Kadınların kalçasını görmek için...

1800’lerin sonları ve 1900’ların başlarında insanat bahçeleri Avrupa’da çok popülerdi. Kuzey Amerika daha sonradan benzer bir şekilde bu kervana katıldı.1931 Paris Dünya fuarı. Fuar o sene 31 milyon ziyaretçi çekti. Günümüzde eleştirilen bu tablo, hayvanl

Pigmeler çeşitli danslarla halkı eğlendirmeye zorlanıyordu.

Binlerce insan eğlenmek için ziyaret ettiler. İnsanat bahçeleri büyük bir ilgi merkeziydi. 1889’da Paris’teki Dünya Fuarındakini 18 milyon insan ziyaret etti. 400 Aborjin ve Afrikalı yarı çıplak şekilde kafeslere kapatılıp büyük kalabalıkların önüne çıkarıldılar.

Paris’den New York’a kadar Afrika’lı yada Asya’lı ilkel kabileler insanların ilgisini çekiyor bunlar insanat bahçelerinde sergileniyorlardı.

İkinci Dünya savaşından sonra Avrupa’da insanat bahçeleri kavramı yok oldu. Adolf Hitler bunu yasaklayan insanlardan biriydi. En son insanat bahçesi 1958 yılında Belçika’da circa’da sergilendi.

Bu kadınlar Paris insanat bahçesinde değişik vücut hatları yüzünden tutuluyordu. Beyazlar bunların kalçalarını görmek için ziyaret ediyorlardı.

1900’lerde insanlar büyük bir şiddetle karşı çıkmamalarına rağmen bu tarz aklı başında insanların yaptığı korkunç ırkçılık halkı büyük bir hayrete düşürdü. Londra’da siyah renkli insanları zincire vurmuş olan benzer bir şov insanların ırkçılık karşıtı protestoları yüzünden kapanmak zorunda kaldı.

O zamanlar insanat bahçesinde çalışan siyahi çalışanlar arasında da Benga’ya nasıl davranılması gerektiğine dair büyük bir karşı durma oluşmuştu . New York Times o zamanlar yazdığına göre, aralarından birkaçı bir insanın maymunlarla birlikte kafese konulmasına yüksek sesle karşı çıkmıştı.

Alman İmparatorluğu tarafından yabancı ülkelerden getirilen ve teşhir edilen insanların birçoğu, hastalıklar nedeniyle ölüyordu...

O dönem Paris'ten Riga'ya, Bern'den Varşova ve Bükreş'e kadar hemen hemen bütün Avrupa'yı dolaşan Michael, sirklerde ve yabancı halk ve ırkların teşhirinde nasıl rol aldığını hala çok net hatırlıyor.

Bugün 88 yaşında olan Michael, uzun süre o dönemden hiç bahsetmek istememiş. Yabancı halk ve ırkların teşhiri ve sirklerde yer almaktan çok erken yaşta nefret etmeye başladığını kaydeden Michael, yıllar sonra kendi ve ailesinin hikâyesini anlatan bir kitap yazmaya karar vermiş. Kitabın adı "Alman ve Üstüne Bir De Siyahi Olmak".