Diyarbakır’ın Sarıkamış Mahallesi’nde PKK'nın bomba yüklü kamyonunun patlatması büyük tepki gördü. Patlamada akrabalarını yitiren Talip Yeşil, Al Jazeera'den Abdülkadir Konuksever'e konuştu. Yeşil o günü şöyle anlattı: “Köye yakın bir noktadaydı önümden gidiyor bir kamyon. Baktım kamyondan tamir işlerinde somun sıkmak için kullanılan anahtarlar dökülüyor. Korna çaldım durmadı. Sonra sollayıp önüne geçtim. Aracından anahtarların döküldüğünü söyledim. Ardından devam ettim. 50-52 yaşlarında bıyıklı biriydi. Bir şey demedi. Benden sonra durdu mu kontrol etti mi bilmiyorum. Ben köye gidip işlerimle meşgul oldum. Köyde taziyemiz vardı. Sonra kamyonu taziyenin önünde gördüm. ‘Taziyeye gelmiştir’ diye düşündüm. Yemek zamanıydı taziyedekiler yemek yiyorlardı. Belki o da yemiştir. Sonra Görmedim.
Bomba yüklü kamyon köyün içerisinde ve çevre yollarda başka köylüler tarafından da görüldü. Talip Yeşil’in akrabası ve ortağı Seyithan Yakar onlardan biridir. Seyithan Yakar’ın köyün dışındaki evi civarında kamyonu durdurdu. Talip Yeşil o anları da şöyle anlatıyor.
Yeğenlerimle konuştum olay şöyle gelişiyor. Seyithan durduruyor kamyonu evinin yanında, ‘Kimsin, necisin niye bu kadar dolanıyorsun buralarda’ diye sorunca kamyondakiler yollarını kaybettiklerini söylüyorlar. Seyithan’da ‘Sabah kayboldun bir de şimdi mi kayboldun’ diye sorunca kamyondan kaleşnikofu çıkarıp tehdit ve küfür ediyor. Seyithan sinirli bir insandı. Ailesinin yanında hakarete uğrayınca gücüne gidiyor. Kamyoncu devam edince bu da arabasına atlayıp yakınlarıyla birlikte yola çıkıyor. Telefon trafiği oluyor sonra birkaç araba daha onlara katılarak kamyonun peşine düşüyorlar.
Kamyondakilerin kim olduklarını bilmiyorlar. Eğer örgüt mensupları oldukları bilinse kimse peşlerinden gitmezdi. Örgüt mensubu kamyondaysa herkes bilir ki o kamyonda patlayıcı var. Kim bile bile gider. Bunlar peşine takılıyor. Dürümlü köyüne geldiklerinde Seyithan pikabıyla kamyonun yakınlarında. Kamyondakiler inip köyün içinden sağ taraftaki tepenin üzerine çıkıyorlar. Ateş etmeye başlıyorlar. Seyithan kamyonun yan tarafına korunmak için geçiyor. Köylülerin anlattıklarına göre kamyondan önce havai fişek gibi ateşler çıkıyor ardından patlıyor. Kamyon ve Seyithan’ın arabası buhara dönüşüyor. Dürümlü’dekiler de akrabalarımız. Hatta köylülerden bazıları daha gerideki araçlara yardım etmek için koştuklarında, tepenin üzerindeki örgüt mensupları onları taramaya devam ediyor. Yani kamyonla havaya uçmuş değiller örgüt mensupları.
Diyorlar ki kamyon kendiliğinden patladı. Eğer öyleyse içindeki örgüt mensuplarının da ölmesi gerekiyordu. Öyle olmadığını biliyoruz. Bilerek patlattılar ve kamyondan uzak bir noktadaydılar. Üstelik patlamanın ardından ateş etmeye de devam ettiler. Biz yerel işbirlikçi değiliz, örgüte yakın insanlar da değiliz. Kendi halimizde insanlarız ve bir felâket yaşamışız. Ne uyku uyudum ne bir lokma bir şey yiyebildim olaydan bu yana. O bombayı isteseler patlatmayabilirlerdi, ‘sivillerin içinde can kaybı çok olur’ diye düşünüp bırakıp çekip gidebilirlerdi. Ama yapmadılar, onlar patlatmayı tercih ettiler.”