'Muharrem İnce Olayı’nda 'gören gözler açısından nice ibretler var' diyen Saymaz, yazısında şunları kaydetti:
'Birinci Ders: Sosyal medyadaki etkileşime bakarak siyaset yapmak, aldatıcı olduğu kadar hatalıdır da. İnce, yarısına yakını reşit bile olmayan ve oy hakkı bulunmayan gençlerin rüzgarıyla başkan olacağını sandı. Herhalde ilk günde 100 bin imzayı toplayacağını düşünüyordu. Bugün gençleri imza vermeye bile götüremeyen İnce, yarın onları oy atmaya, hatta sandıkları korumaya ikna edebilir mi? Hiç sanmıyorum.
İkinci Ders: Esasen 100 bin imza toplanamaz değildir. Ancak imzayı adayın kendisi değil, teşkilatları toplayabilir. Bunun için ya teşkilatınız olacak ya aday için imza veren teşkilatlı bir topluluk bulunacak.
2018’den örnek vereyim. Meral Akşener, ilk gün 126.341’i buldu. Temel Karamollaoğlu, 44.967’e ulaştı.
İnce’nin imza sayısı Akşener ve Karamollaoğlu’nun gerisinde kaldı. Bu da Memleket Partisi’nin yeterli örgütlülüğünün olmadığını gösteriyor.
Üçüncü ders: İnce’nin etkileşimi arttıkça ayağı yerden kesildi, gazetecilerle kavga etti ve gerçeklik algısı kayboldu. İlk önce 'Günü geldiğinde Kemal bey lehine çekilirim' derken yağan beğenilerle birlikte özgüveni yükseldi. 'Erdoğan ile Kılıçdaroğlu kalırsa, istesem de bana verilen oyların hepsini Kılıçdaroğlu’na taşıyamam' demeye başladı. İmza kampanyası başlamadan hemen önce 'Yüzde 30 alacağım. İkinci tura kalacağım' diyerek, el yükseltmişti. Gel gör ki bugün trajikomik bir siyasi fiyasko yaşıyor.'
Saymaz, 'İnce, 24 Haziran’ın üzerine bir de 14 Mayıs’ta, seçimin ikinci tura kalmasına ve kaybedilmesine neden olursa, sokakta yürüyemez. Bir 24 Haziran’ı beş yıldır anlatamadı. 14 Mayıs’ı ömrünün sonuna kadar anlatamaz. İnce, 14 Mayıs’ı Kılıçdaroğlu ile arasındaki parti kurultayı olarak görmekten vazgeçmeli' yorumunu yaptı.
