Yazar Yalçın Küçük, "Materyalist Gözlerimle Yazarlarımız" kitabında Nazım Hikmet'in eşi Vera'nın kendisini sevmediğini öne sürdü. O kitaptan ilgili bölüm şöyle:
-Yalnızlık ve insansızlık, Nâzım’ın yazgısıdır. İkinci vatanında, Nâzım’ın hiçbir işi yoktur.
Sadece “cephe” örgütlerinde bir konuşmacı ve şiir okuyucusudur. Kadın olarak payına düşen, sadece koleksiyonculardır. Bunlarla, sabahları yeni bir dünyaya uyanmak imkânsızdır. Nâzım, sabahları, şafakta, ancak aç karnına tüttürülen bir sigaradan tad almaktadır. Halbuki sabahlar, bütün kaygı ve düşüncelerden uzaktır. Düşünen bir insan için en büyük dünya sabahtır. Sevgi ve arzu, dünyasıdır. Sabah’tır. Yeni vatanında, Nâzım’ın sabahı yoktur.
Belki sevgili bildiği bir koleksiyoncu yan odada, bir hoyrat vücutla sabahı deniyor; “karısı” bile Nâzım’ın ölümünü, vücudu çok soğuduktan sonra anlamıştı. Nâzım, ikinci vatanında, sadece ve sadece kocaldığını fark etmek zorunda kalıyordu.
-Eğer herhangi bir “Nâzımsever” bu kitabı (Vera Tulyakova/ Nâzım’la) okumuş olsaydı ya artık Nâzım’ı sevmekten vazgeçmeli ya da bu kitabı reddetmeliydi. Çünkü bu kitapta son derece zavallı, acınacak ölçüde cılız bir Nâzım var."
-Vera Tulyakova acaba Nâzım öldükten ve kendisi yaşlandıktan sonra mı Nâzım Hikmet’i sevmeye başladı? Bilemiyorum.