Dün akşamki konserimiz başlayıp belli bir yere kadar harika devam etti. Fakat daha sonra, ikazlarıma rağmen seyircilerin arasından suratıma tutulan oyuncak lazerle başlayıp yine suratımı sıyıran ve ciddi bir yaralanmadan kıl payı kurtulduğum, sahneye atılan su şişesiyle devam etti. Ve açıkçası yaralanmaktan korktuğum ve güvenliğimden endişe ettiğim için konseri vın üç şarkı kala bitirmek zorunda kaldım.”
Bazı kendini bilmezler yüzünden gelen onca kişiye bunu yaşattığım için özür dilemek istedim. Ben de ilk defa başıma geliyor emin olun… Demem o ki; gençlerin ‘challenge’ adı altında eğlenceye döndürdükleri korkunç konser ritüelleri bizim için ciddi tehlike oluşturuyor artık. Bunu hangi duyguyla neden yapıyorsunuz? Bilmiyorum. Aklım almıyor. Bu bir sevgi göstergesi mi? Sahneden in deme şekli mi? Bizi stres topu olarak mı görüyor bazıları? Kafamda bir sürü soru.”
Birçok sanatçı arkadaşımın da başına geldiğini biliyor, görüyorum bir sürredir. Ne acı. Sizinle her yerde şarkılarımızı söylemek için can atarken, evimize bu korkunç anılarla dönüyor olmak emin olun bizi derinden yaralıyor. Çözümü nedir? Bilmiyorum. Ama son derece üzgün ve kırgın olduğumu söylemek istedim. Tekrar geri kalan tüm sevenlerimden özür dilerim. Dün de söylediğim gibi daha makul zamanlarda ve şartlarda görüşmek üzere. Sizi çok seviyorum.